enkele recente Franse titels…

Moment d’un couple’ van Nelly Alard (onderscheiden met de ‘Prix Interallie 2013) Dit gaat over een stel met 2 jonge kinderen, waarvan de man aan zijn vrouw bekent dat hij een relatie heeft met een ander. Het verhaal wordt geschreven vanuit het perspectief van de vrouw Juliette wiens bestaan hierdoor begint te wankelen. Hoe ga je om met het verraad als je besluit om niet weg te gaan, van je man houdt en je gezin bij elkaar wilt houden. Het hele proces dat Juliette doorloopt wordt nietsontziend  maar ook humoristisch beschreven, met een verrassend, onverwacht einde. Gemakkelijk te lezen, universeel onderwerp.
Editions: Gallimard folio (pocketuitgave 2014).

‘Eden Utopie’ van Fabrice Humbert
dit boek is gebaseerd op het leven van de oma van de schrijver. Zij groeit na de dood van haar moeder op in het gezin van haar nichtje met wie zij haar hele leven een hechte band houdt. Door hun respectieve huwelijken komen ze in twee verschillende klassen terecht.  Het leven van zijn grootmoeder, het klassenverschil en de neerslag daarvan op de levens van de afstammelingen van deze twee vrouwen is het onderwerp van dit boek dat de belangrijkste gebeurtenissen van de vorige eeuw omspant. De titel ‘Eden Utopie’ slaat op de gemeenschap met de naam ‘Fraternité ‘ die na de tweede wereldoorlog door beide families wordt opgezet, een kleine bescheiden en geruststellende utopie, een microkosmos van de maatschappij zoals zij die voorstaan. Eden Utopie is een bevlogen beschouwing over sociale klassen en over familie.
editions: Gallimard 2015.

‘Plaidoyer pour la fraternité’ van Abdennour Bidar
Bidar pleit ervoor om het derde woord inde leus van de franse Republiek “vrijheid , Gelijkheid en Broederschap” naar voren te halen. Hij ziet in Broederschap de enige mogelijkheid om de kloof te overbruggen die ontstaan is in de moderne maatschappij waarin mensen zeggen ‘je suis Charlie’ maar waar een groot deel ook zegt ‘Je ne suis pas Charlie’. Na de aanslagen op ‘Charlie Hebdo’ vraagt Bidar zich af hoe het komt dat jonge mensen die geboren en opgegroeid zijn in Frankrijk, veranderd zijn in moordenaars en in staat tot zulke wreedheden. Onze samenleving is in crisis, hij bedoelt het letterlijk en hij ziet in de nationale eenheid na de aanslagen de mogelijkheid tot een duurzame ontwikkeling naar een samenleving waarin we ons één voelen met de ander, in plaats van ons terug te trekken in onze eigen omgeving, onze eigen familie, onze eigen buurt. 
editions: Albin Michel 2015.

‘Mémoires’ van Beate en Serge Klarsfeld
Serge, geboren in 1935, is een overlevende van de Shoah die zijn vader, die is overleden in Auschwitz, onder zijn ogen in Nice heeft zien wegvoeren. Beate, geboren in 1939 in Oost Berlijn, is de dochter van een oud-soldaat van de Wehrmacht. Zij ontmoetten elkaar in 1960 in Parijs en zetten zich hun hele leven in om de herinnering aan de gedeporteerde en vermoorde joden levend te houden. Na de oorlog leven veel oud-nazileiders een ongestoord en beschermd leven in Zuid Amerikaanse landen of bezetten zij  hoge verantwoordelijke posities in de internationale politiek. Kiesinger wordt in de jaren zestig Rijkskanselier van West Duitsland; Kurt Waldheim wordt de hoogste chef van de VN, etc. Beate en Serge voeren militante acties om de bewijzen over het belastende nazi-verleden van deze mensen  onder de aandacht te brengen van het grote publiek of hen met dit materiaal voor het gerecht te brengen. Beate doet dit uit naam van de Duitsers om de wereld het geweten van haar medeburgers te tonen, Serge uit naam van de joden. De faam van dit stel heeft in Frankrijk mythische proporties aangenomen ondanks de kritiek die er ook op hen is. De hoofdstukken van Beate worden afgewisseld door die van Serge. Het is een lijvig boek, levendig geschreven, interessant.
Editions: Fayard  Flammarion 2015.

‘Meursault, contre-enquete’  van Kamel Daoud.
De hoofdpersoon ( Haroun)van deze debuutroman van Daoud is de broer van de door Meursault vermoordde Arabier in het boek ‘ l’Etranger’ van Albert Camus. Ruim 70 jaar na dato geeft hij zijn broer een naam en een leven. Dit doet hij op een manier die refereert aan een ander boek van Camus, ’la Chute’. Iedere avond vertelt hij, gezeten aan de bar van een kroeg in Oran aan een Europese jongeman die nieuwsgierig is naar die geschiedenis, over zijn broer, zijn moeder, en over hemzelf, zijn leven waarin  Haroun en Meursault steeds meer op elkaar gaan lijken, maar wel vanuit een ander perspectief. Het is een knap gecomponeerde roman en de man aan de bar trekt je vanaf de eerste bladzij het verhaal binnen. Als lezer ben jij degene die geïnteresseerd is en het verhaal wil horen. ‘Meursault, contre-enquete’ heeft de Çoncourt du premier roman 2015 ’gewonnen.
Editions: Actes Sud 2014.