De overvloed – A. Dillard

Wittgenstein’s advies ‘Waarover men niet spreken kan, daarover moet men zwijgen’ lijkt aan Annie Dillard niet besteed. Het zijn geen hapklare brokken die ze ons voorschotelt, het is kauwen en herkauwen. Ze schrijft niet voor gemakzuchtige lezers. Je moet je aan haar overgeven. Ze is een scherpe waarnemer met een humoristische, relativerende, niets ontziende blik. Moedig.

In ’Totale zonsverduistering’ beschrijft ze een transcendente ervaring tijdens de overrompelende metamorfose van de zon en een paar zinnen later staat ze weer met beide benen op de grond: ’de geest wil de hele wereld doorgronden, de hele eeuwigheid, tot God aan toe. Maar het lichaam, …, is al dik tevreden met een spiegelei…Het is echt te grappig voor woorden dat de trotse, metafysisch ambitieuze, luidkeels orerende geest stilvalt als je hem een spiegelei voorzet.’

 Het mooist zijn haar natuurbeschrijvingen. Het doet denken aan de Schotse kunstenaar Andy Goldsworthy (te zien in de betoverende film ‘Leaning Into The Wind’), die de natuur op een bezielde wijze vervormt, met zagen en spaden. Annie Dillard doet dat met de pen.

De overvloed – Annie Dillard – essays – vertaald door Henry Corver
Uitgeverij Atlas Contact – prijs € 24,99