De zijderoutes – P. Frankopan

Iedereen heeft wel gehoord van de zijderoute: een handelsverbinding tussen zeg maar West en Oost, door Marco Polo, opgezet of ontdekt..

In De zijderoutes wordt op uitvoerige wijze uiteengezet dat dit soort routes er al honderden zo niet duizenden jaren vóór Marco Polo waren, dat er een web aan verbindingen lag, met name in het gebied dat Frankopan (de schrijver) eigenlijk het centrum van de wereld wil noemen: Centraal Azië, met als centrum Mesopotamie (het huidige Irak en wijde omgeving). En dat er dus niet één Zijderoute was.
Elk hoofdstuk draagt de naam “De route naar…”, dat is heel leuk want je ziet de geschiedenis vanuit een heel ander perspectief. De route naar een Christelijke oost, over de kruistochten. De route naar revolutie – over de opkomst van de Islam. De slavenroute – hé? daar? toen? ja, er was eens een stelletje woestelingen uit Scandinavië, Roes genaamd, die levend van plunderingen kwamen afzakken en in mensen gingen handelen. De lokale (Slavische) bevolking betaalde het gelag, en het ging om dermate grote aantallen dat de geknechten ‘Slaven’ werden genoemd – interessant niet?
De route naar dood en ondergang beschrijft de zegetochten van de Mongolen, en dan is er ook nog de route die De Pest aflegt, vanuit oost naar west..
Heel boeiend – op internet lees ik wel kritieken betreffende de correctheid en de zorgvuldigheid van een en ander; kan zijn, maar voor mij is het een verfrissende nieuwe kijk op de geschiedenis en op Centraal Azië.

De zijderoutes – Peter Frankopan
Unieboek / Spectrum – € 49,99