Geen zware deken, maar een kunstige sprei

De dood van een jongere is in de meeste gevallen – een verlossend overlijden na een zwaar ziekbed daargelaten – onverteerbaar. Vooral als het de dood betreft van een gezonde, levenslustige jongen als de Indiase Unni en de tekenen op zelfmoord wijzen. Zijn vader Ousep laat het er niet bij zitten en poogt aan de hand van ondervragingen en Unni’s striptekeningen antwoord te krijgen op de vraag die de hele familie in zijn greep houdt: Waarom? Ik weet dat de meeste mensen tegenwoordig onder een dekbed slapen, toch haal ik het ouderwetse beddengoed uit de mottenballen om te verduidelijken wat voor boek ‘Het onzichtbare geluk van andere mensen’ is: Geen zware paardenharen deken, maar een kunstig gehaakt beddensprei. Het boek plooit, zwiert en wappert. Grapjes en prachtige parabels geven het boek lucht, waardoor de belangrijke thematiek de aandacht krijgt die het verdient, zoals de open gaten in een beddensprei de patronen zichtbaar maken.

Hoe goed kent een ouder zijn kind? Wat is werkelijkheid, wat is (collectieve) waan? Hoe verhouden mannen en vrouwen zich tot elkaar? Hoe verhouden de seksen zich tot elkaar in India?

Door het onderwerp –zelfmoord – was het al een tijdloos, universeel boek, door deze laatste vraagstelling wordt het ook een heel actuele roman. ‘Het onzichtbare geluk van andere mensen’ is zeer lovend besproken in De wereld draait door. Mede daardoor hebben boekhandelaren het massaal ingekocht. Ik hoop dat lezers hetzelfde doen, want deze zwartkomische, tedere, ontroerende vertelling verdient een plek in de boekenkast naast ‘Alles is verlicht’ van Jonathan Safran Foer.

Het onzichtbare geluk van andere mensen – Manu Joseph
uitgeverij Podium – € 22,50