Onder de mensen – M. Deen

Onder de mensen, een roman van Mathijs Deen, is een boek dat me eerst enige argwaan bezorgde: die jongen van ‘De Wadden’, schrijft die nu ook al romans? En lijkt het, qua thema, niet heel erg op Gerbrand Bakker’s Boven is het stil? Boerenzoon, alleen, verlangen, polder…. Flauw he. Maar! Oh, how I was wrong. Niet alleen schreef Deen deze roman al in 1997, de titel was destijds ook nog eens “Moeder doen”. Need I say more.

Maar het belangrijkste is: het is een prachtboek. Deen is meesterlijk in het vangen van beelden, en (ook goed nieuws) hij doet me hier en daar denken aan Anton Valens, en soms lijkt het alsof het boek stiekem een gedicht is. Een beetje een hoekig gedicht, waar net als je er te vierkant van wordt, er een golf van mooie woorden voorbijkomt die het verhaal weer doen vloeien.

Het verhaal is het verhaal van Jan, de boerenzoon die alleen op een grote boerderij woont, en het is het verhaal van ‘Wil’, die reageert op Jan’s contactadvertentie. Jan wil namelijk ook wel eens een meisje. Desnoods Wil.

Lees deze roman, hij is scherp en lief, geeft ritme aan je dag, poezie aan je nacht en de beelden blijven onder deze warme wolkenhemel lekker lang hangen.

Onder de mensen – Mathijs Deen
uitgeverij Th. Rap – € 19,99

(recensie door Corine)