Een bijna volmaakte vriendschap – Flasar

Een omslag kan een boek helpen verkopen, dat is natuurlijk duidelijk. Toch was dat hier niet waarom ik het oppakte. Gewoon even een klein stukje lezen dacht ik, om enig idee te hebben. Ik bleef lezen en wegleggen werd erg moeilijk.
De hoofdpersoon is één van die miljoenen in zijn land die nooit meer naar buiten gaan, altijd opgesloten zitten in hun slaapkamer en met de wereld via een schermpje communiceren. Op een dag gaat voor het eerst na zeer lange tijd toch het huis uit, en loopt de straat op. Zeer minutieus maken we mee hoe hij de wind door zijn haren voelt, de geluiden om hem heen waarneemt, en hoe hij stap na stap zet om zo maar wat rond te lopen. Zich zeer voornemend niemand in de ogen te kijken want dan is er een verbinding, en dat wil hij vermijden, een verbinding met iemand hebben. Hij eindigt op een bankje in een park, strak voor zich uit naar de grond kijkend. 
Dan neemt hij iemand vanuit zijn ooghoeken waar, recht tegenover hem, ook op een bankje, een ‘loonslaaf’, kantoorklerk, hoe je het maar noemt, strak in het pak, met stropdas en al. Ook nietsdoend, daar maar zittend. 
Uiteindelijk krijgen ze contact, vertellen elkaar over hun leven. Over de angst te moeten slagen danwel de angst niet meer mee te mogen doen.
De stijl is zo ingetogen, zo minutieus, zo verstillend, zo fijn om te lezen. Een waar pareltje.

Een bijna volmaakte vriendschap – Milena Michiko Flasar
uitgeverij Cossee – € 18,90