In Nachttrein naar Lissabon verhaalt Mercier van een docent klassieke talen die door een ontmoeting met een schone op een brug in Bern besluit zijn leven nu in eigen hand te nemen, en naar Lissabon te vertrekken om daar de auteur te zoeken van een boek dat hij etc. – maar daar gaat het nu niet om.
Want ik krijg Nachtbus naar Andalusië in handen, van Eugen Ruge, die eerder goede recensies (en diverse prijzen) kreeg voor “In tijden van afnemend licht’. Bestaat Andalusië echt, vraagt de hoofdpersoon zich enigszins beschaamd af – want hij kent die naam alleen uit de film ‘Un chien Andalou”, een film die hij (vermoedelijk) voortijdig verlaten had, zo herinnert hij zich vagelijk, vanwege “de op de heropvoeding van het publiek gericht esthetiek”. En “Andalou” associeerde hij (opgegroeid als inwoner van de DDR) met “magnifiek”, of “betoverend”.
Maar het blijkt te bestaan, en hij gaat erheen. Anders dan bij Mercier wordt deze beslissing niet overhaast genomen, hij groeit ernaartoe, de relatie met de moeder van zijn dochter is uit, hij kan zijn ex niet vergeten, woont alleen in een wat treurige wijk in Berlijn, weet ook niet wat hij zoekt of wil. Naar het zuiden, vooruit, Barcelona. En dan wel zien.
Bij Mercier is er een gedreven zoektocht, een wil, een plan. Hier houdt het plan op zodra het bedacht is min of meer. Op weg naar het niets…
Ruge’s stijl is sober, hij heeft oog voor details, schrijft in beelden: een aanrader.
Nachtbus naar Andalusië – Eugen Ruge
uitgeverij De Geus – € 17,95