Eind jaren 50 van de vorige eeuw, in een tuindersdorp niet ver van de zee ontstaat vriendschap tussen twee jongens van 15 jaar, Kees en Jan.
De vriendschap die nauwelijks een jaar zal duren eindigt met de dramatische dood van Jan. Kees voelt zich schuldig aan deze dood en durft daar met niemand over te praten.
“Ik keek met mijn hand boven mijn ogen hoe Jan de top van de schoorsteen bereikte. Hij bleef even voor zich uit staan kijken en richtte toen zijn blik naar beneden. Jan zag me staan en riep iets, ik kon niet verstaan wat. Ik kan de zee zien, zou hij dat hebben geroepen? Hij liet een arm los en zwaaide naar me, triomfantelijk”
Kees, de ik-figuur, vertelt over Jan, de vriend die met geweld zijn leven binnen komt. Jan slaat Kees een blauw oog en een gebroken neus als hij hem ziet zitten op zíjn visstek. Kees blijkt echter net beet te hebben en samen trekken ze een snoek uit het water; dat is tegelijkertijd het begin van hun vriendschap. De volgende dag neemt Marijke, de tweelingzus van Jan, een foto van hen tweeën terwijl ze samen de snoek vasthouden.
Koos Meinderts vertelt in korte hoofdstukken over deze vriendschap, en schetst de verschillende milieus waar de jongens in opgroeien, de ontluikende verliefdheid tussen Kees en Marijke, de 23 meter hoge schoorsteen van tuinder van Vliet met zijn grote aantrekkingskracht op Jan, die geen doorsnee jongen was, en de typische jaren 50 sfeer.
Op dezelfde ingetogen manier vertelt Meinderts, zonder daar veel over te psychologiseren, hoe de dood van zijn vriend het verdere verloop van Kees zijn leven voor een groot deel bepaalt.
Mooi!
(recensie door Elly)
De zee zien – Koos Meinderts
uitgeverij De Fontein – € 13,99