Er zijn boeken waarvan ik denk dat ze speciaal voor mij geschreven zijn en ‘De halfbroer’ van Nicolien Mizee is er zo een. Het heeft iets te maken met een ironische kijk op het leven, soms op het karikaturale af, met zinsnedes waar ik hardop om moet lachen, personages die de adem doen stokken van ontroering.
Loepzuiver en bloedeerlijk verwoordt schrijfster Marly Sanders hoe zij zich verhoudt tot de verwarrende buitenwereld, haar manipulerende, egocentrische moeder, licht dementerende vader, eigenzinnige zus, broer, geliefde en uiteindelijk de halfbroer. Terwijl haar carrière langzaam een vlucht neemt en zij wel degelijk haar mannetje staat in de literaire wereld, blijven de privébeslommeringen haar in verwarring brengen.
Als haar vriend op een gegeven moment onaangekondigd met z’n antidepressivum-pillen gestopt blijkt te zijn, snapt ze zijn rare gedrag opeens van de laatste maanden, waarop hij voorstelt om dan maar weer te beginnen. Zij vraagt dan onzeker:
’En telt het huwelijksaanzoek dan nog wel?’
‘Ja, dat blijft staan’
‘Neem dan maar weer lekker een pilletje’’ zei ik, ‘in deze ruwe tijden gedijt een fijn bewerktuigd heer als jij beter op een bodem van psychofarmaca.’
Er komt weer geen normaal mens in voor, zou Gerard Reve tevreden verzuchten. Een dikke aanrader voor de dwarse lezer.
De halfbroer – Nicolien Mizee
uitgeverij Nijgh & van Ditmar – € 18,50
(recensie van Marlèn Nolta)