In een tijd van post-truth, alternatieve waarheden en fact-checks komt het essay van de
Maand van de Filosofie als geroepen: filosofe
Alicja Gescinska analyseert hierin het verval van de waarheid dat onze tijd kenmerkt. Op een inzichtelijke manier schetst ze de crisis die hieronder ligt, namelijk het gebrek aan wat ze noemt ‘waarachtigheid’, oprechte intenties tegenover anderen. Tegenover de leugen stelt Gescinska dan ook niet de waarheid, maar waarachtigheid. Je zou eigenlijk willen dat ze er een boek over had volgeschreven, maar dit essay is een mooi begin om met dit prachtig thema kennis te maken.
Joan Didion – De verhalen die we onszelf vertellen
Scherpzinnige observaties over de jaren ’60 in Californië, New York, de vrouwenbeweging, zichzelf. Ze beschrijft en onderzoekt zonder dat ze oordeelt of haar mening opdringt. Nog steeds relevant.
Vivian Gornick
Verstrengeld (Fierce Attachments): Over haar stroeve ruzieachtige relatie met haar moeder wandelend door New York; wat een humor!
Een vrouw apart. En de stad (The Odd Woman and the City): op latere leeftijd wandelend met een vriend: ook weer kritisch, tegendraads.
‘The most vital form of connection other than sex,’ writes Gornick, ‘is conversation’.,
Fleur Bourgonje – Liefde, liefde
Een poëtisch verhaal aan de hand van vijf personen, drie mannen en twee vrouwen over wat liefde is, over herinneringen die op een verlaten plek ver weg van de bewoonde wereld naar boven komen en waar je op verschillende manieren mee om kunt gaan. Een kleinood.
Bas Heine – Mens/onmens
Volgens Heine speelt zich in onze samenleving een diep conflict af waarin twee obsessies centraal staan: namelijk de eigen identiteit en de eigen waarheid. In een zeer heldere, duidelijk geschreven stijl, weet Heine aan de hand van de genoemde obsessies krachtig de geest van de 21e eeuw te duiden. Een analytisch, filosoferend sterk essay dat gezien de huidige Black Lives Matter beweging en de huidige stand van racisme juist zo actueel is. Heijne weet weer als geen ander vele nieuwsfeiten te combineren tot een messcherp betoog.
Volker Ulrich – Acht dagen in mei
Journalist en historicus Ulrich slaagt erin om de acht lange, chaotische dagen die het einde markeerde van het nationaalsocialisme, maar nog niet het begin waren van het nieuwe tijdperk, levendig te beschrijven. Miljoenen mensen beleefden deze dagen als een periode die wankelde tussen enerzijds het einde der tijden en anderzijds het ontwaken van een nieuw tijdperk. De verzameling historische dagboeken, brieven en herinneringen zorgen ervoor dat je als lezer de geschiedenis wordt ingezogen en bijna als getuige meemaakt wat er destijds gebeurde.