Een huis dat van ons is – J. Deck
Net zoals in haar vorige roman ‘Vivianne Elisabeth Fauville‘ weet de Franse schrijfster Julia Deck je meteen bij je lurven te grijpen. Ze kan openingszinnen schrijven als geen ander! Deze keer begint haar laatste roman ‘Een huis dat van ons is‘ als volgt: “Zowel in het algemeen als in het bijzonder vond ik het een vergissing om de kat te doden toen je me vertelde over je plannen met het lijk.”
Zo, die staat! Op deze zeer onderkoelde toon schets Deck met een duidelijk merkbaar sardonisch genoegen de verhuizing van een wat ouder stel van hun appartement in het hippe en drukke Parijs naar een keurige nieuwe eco-wijk even buiten de stad, waar alles keurig aangeharkt is, maar dan wel op z’n eco’s…
Al snel blijkt dat het stel de rust niet zal vinden. Een ordinaire buurvrouw, geroddel en gekonkel, overhoopgehaalde tuinen en aannemers die maar wat doen: het is duidelijk dat het echtpaar niet echt gelukkig zal worden. Daar komtnog bij dat de echtgenoot zwaar psychisch te lijden heeft. Als niet alleen de kat wordt vermoord, maar ook de ordinaire buurvrouw met haar zoontje wordt vermist, zijn de poppen aan het dansen.
Julia Deck laat zien dat Franse literatuur niet altijd loodzwaar hoeft te zijn. In een luchtige stijl fileert ze op een thrillerachtige manier La condition Humaine van de Franse kleinburgerij.
En weer is het uitgever Marc Vleugels gelukt een pareltje uit te brengen. Hij moet onderhand bont en blauw moet zien van het ballenbombardement van de NRC. Al zijn uitgaves in zijn Franse Reeks lijken er wel minstens 4 te scoren. En zeer terecht.
Een huis dat van ons is – Julia Deck – vertaald door Katrien VandenBerge
uitgeverij Marc Vleugels – prijs € 22,90
Citaat: “Ik zei meteen dat het een vergissing was om de kat te doden. In het algemeen omdat wij niet het soort mensen zijn dat zich aan dieren vergrijpt, en in het bijzonder omdat we nog minder het soort mensen zijn dat stoffelijke overschotten uit onvrede aan de deur spijkert.”
recensie door Chris
_ _ _ _ _