Mensen zonder uitstraling – J. Posthuma

Mensen zonder uitstraling, het boek met het meest fantastische omslag sinds tijden, is het debuut van Jente Posthuma, een schrijfster die ik al langere tijd volg. Ze werd volgens mij zo’n beetje ontdekt door A.L. Snijders, de koning van het korte verhaal, en het podium opgetrokken door Carel Helder, die van het Parool Theater en Torpedo Magazine. Posthuma heeft een gortdroge manier van voordragen, hilarisch in al zijn kaalheid en precieze woordkeuze. Nog voordat ik het gelezen had begon ik aldus aan iedereen die iets ‘grappigs’ zocht haar boek al aan te raden. Nu ik het gelezen heb, weet ik dat het meer is. Mensen zonder uitstraling is een uniek debuut. Het is het relaas van een vrouw, en dan weer van het meisje dat de vrouw vroeger was. Als die vrouw een kind krijgt, schrijft Posthuma: “De baby heette Bob.” En steeds als ik haar stijl met iemand of iets probeer te vergelijken (Lydia Davis? Maartje Wortel?) grijp ik mis. En waarom zou ik grijpen. Dit boek is bijzonder. Het is licht en zwaar tegelijk, herkenbaar en absurd in één. 

Aan mij hebt u niets: lees dit boekje, en volg Jente vanaf nu op de voet. 
 
Mensen zonder uitstraling – Jente Posthuma
uitgeverij Atlas-Contact – prijs € 19,99
 
(recensie door Corine)