Beschrijving

In ‘De tovenaar’ beschrijft Colm Toibin op weergaloze wijze het leven van Thomas Mann. Als geen ander kruipt Toibin onder de huid van zijn personages en zoals ik al eerder schreef over zijn eveneens fantastische ‘Nora’: het is een van de meest invoelende schrijvers van de afgelopen jaren. Voor eenieder die alles al weet van Thomas Mann, zal ‘De tovenaar’ wellicht niets nieuws toevoegen, maar je mist dan wel de geweldige vertelkunst van Toibin.

De titel komt niet zozeer, wat ik dacht, door Manns ‘De toverberg’, maar door het feit dat de Duitse schrijver tal van kleine tovenaarskunstjes wist en er zijn kinderen ermee vermaakte.

Dat blijkt dan ook zowat het enige waarmee Thomas Mann zijn kinderen een beetje plezier deed. De kinderen kunnen maar niet in de voetsporen van hun vader treden en een aantal van hen ontspoort daardoor totaal.

De Nobel-prijs-winnende schrijver worstelt met zijn schrijftalent en zijn ontluikende homoseksualiteit. Prachtig zijn de scenes waarin Toibin beschrijft hoe Mann door zijn eigen ervaringen op nieuwe ideeën voor zijn romans komt. Tijdens een vakantie in Italië raakt hij, net zoals het hoofdpersonage in ‘Dood in Venetië’ in de ban van schone jongeling. En als zijn vrouw Erika naar een kuuroord in Davos gestuurd wordt voor haar gezondheid. Is dat de aanleiding om ‘De toverberg’ te schrijven.

Ook prachtig, maar veel schrijnender zijn de passages over de kinderen van Erika en Thomas Mann. Vooral zoon Klaus, openlijk homoseksueel, heeft het moeilijk. Ook hij is schrijver maar zeer zeker ook activist en kan maar niet overweg met zijn dominante vader. In ‘De tovenaar’ weet Toibin als geen ander heen en weer te schakelen tussen vreugde en ellende. Een van de meest fantastische scenes is de ontmoeting tussen Albert Einstein en Erika Mann. Het oude genie valt als een blok voor mevrouw Mann, die ook wel van Albert gecharmeerd is. In geuren en kleuren vertelt ze dat aan haar man, dat ze Albert Einstein erg leuk vond…. Alleen dat haar!

recensie door  Chris van Dongen